Met een (vrijwillig af te sluiten) aanvullende zorgverzekering kun je een vergoeding krijgen voor medische kosten die niet tot het basispakket behoren. Bekende voorbeelden zijn fysiotherapie en de tandarts.

Zorgverzekeraars hebben een acceptatieplicht voor het basispakket van de Zorgverzekeringswet. Dit wil zeggen dat ze alle verzekerden, ongeacht leeftijd of gezondheidstoestand, moeten accepteren. Ze mogen ook geen financieel onderscheid maken tussen de ene verzekerde en de andere (uitgezonderd korting voor een collectiviteit).

Soort van pseudo-vergelijkingssites, waar je niet eerst kunt kiezen en vergelijken op basis van je persoonlijke situatie en voorkeuren maar meteen wordt doorgesluisd naar een zorgverzekeraar.

De Zorgverzekeringswet regelt dat iedere Nederlander is verzekerd van noodzakelijke medische zorg. Wat hieronder wordt verstaan, is vastgelegd in het basispakket. De inhoud van het basispakket wordt vastgesteld door de overheid. Door welke zorgverleners en onder welke voorwaarden, bepaalt de zorgverzekeraar.

Dit is de polis voor het basispakket van de Zorgverzekeringswet. Inhoudelijk zijn alle basispolissen hetzelfde: ze bieden allemaal dekking voor hetzelfde pakket. Maar de premie kan verschillen per verzekeraar; en kan ook verschillen per variant basispolis, vooral op het punt van keuzevrijheid van zorgaanbieders.

Synoniem voor basispakket.

Dit is een (vaak wat goedkopere) variant naturapolis, waarbij de verzekerde alléén onbeperkt, dus voor 100 procent vergoed, toegang heeft tot zorgaanbieders waarmee de verzekeraar een contract heeft. Ga je als verzekerde naar een zorgaanbieder die niet binnen de budgetpolis is gecontracteerd, dan betaal je een deel van de kosten zelf. In beleidstaal staat de budgetpolis bekend als ‘polis met beperkende voorwaarden’.

Een collectiviteit is een groep mensen die - bijvoorbeeld via een werkgever of een vereniging - gezamenlijk een zorgverzekering afsluit. Binnen zo’n collectieve zorgverzekering sluit de verzekeraar de individuele polissen gewoon af met verzekerden afzonderlijk. Het voordeel van een collectiviteit is premiekorting. Voor de basispolis is de korting maximaal 5 procent.

Dit is een verzekeringsvorm die een combinatie biedt van de restitutiepolis en de naturapolis. De verzekerde heeft voor één deel van de medische zorg vrije keuze uit alle zorgaanbieders; maar is voor een ander deel aangewezen op gecontracteerde zorgaanbieders. Kies je voor een zorgaanbieder die buiten dat gecontracteerde pakket valt, dan betaal je een deel van de kosten zelf.

Zie verplicht eigen risico en vrijwillig eigen risico.

Alle zorg waarvoor de zorgverzekeraar een contract heeft afgesloten met een of meer zorgaanbieders. De zorgverzekeraar vergoedt aan jou als verzekerde, bij elke variant basispolis, de volledige zorgkosten die je maakt zolang je gebruikmaakt van een gecontracteerde zorgaanbieder.

Iedere meerderjarige betaalt een percentage van zijn inkomen (tot een maximumgrens) als bijdrage voor de
Zorgverzekeringswet. Deze bijdrage loopt via werkgever, uitkeringsinstantie of Belastingdienst. (Zelfstandigen betalen de inkomensafhankelijke bijdrage direct aan de Belastingdienst.) De inkomensafhankelijke bijdrage staat los van de zorgpremie die je direct betaalt aan de verzekeraar bij wie je een verplichte basispolis hebt.

Nederland telt rond de tien zorgverzekeringsconcerns, maar die brengen wél bijna allemaal meer dan een merk (ofwel label) zorgverzekeringen op de markt.

Bij een naturapolis betaalt de zorgverzekeraar de rekeningen rechtstreeks aan de zorgaanbieder. De verzekerde kan alléén naar zorgaanbieders waar de zorgverzekeraar een contract mee heeft. Wil je toch door
een andere zorgverlener worden geholpen, dan hoeft de verzekeraar niet alle kosten te vergoeden.

Het bedrag dat je per maand of per jaar voor je basispolis betaalt.

De pakketinhoud is het geheel van alle zorg die door een verzekeringspolis wordt gedekt. Voor de basispolis wordt die bepaald door de minister van Volksgezondheid. De pakketinhoud van aanvullende verzekeringen bepalen zorgverzekeraars elk voor zich.

Alle zorg die wel noodzakelijk is, maar niet spoedeisend of acuut. Meestal is sprake van verwijzing door de huisarts. Die geeft een verwijsbrief voor behandeling door een medisch specialist in het ziekenhuis.

Dit is de variant basispolis waarbij je er als verzekerde in principe geen rekening mee hoeft te houden of je zorgverzekeraar wel of niet een contract heeft afgesloten met de zorgaanbieder die je bezoekt. Je krijgt de medische kosten die binnen je verzekerde pakket vallen, normaal gesproken volledig vergoed.

Zowel de overheid als de zorgverzekeraars streven ernaar om de beloning van zorgaanbieders meer te koppelen aan de feitelijke, meetbare resultaten van een behandeling of ingreep. Dus belonen op basis van uitkomsten, in plaats van op het doen van ‘verrichtingen’ als zodanig.

Ook wel zorgvergelijkers genoemd, zijn dit websites waar je niet alleen terechtkunt voor het vergelijken van zorgpolissen, op basis van je eigen voorkeur en situatie, maar waar je dan ook direct een gekozen polis kunt afsluiten.

Behalve dat de zorgtoeslag alleen is bedoeld voor mensen met lage(re) inkomens, is er ook een grens aan het persoonlijk vermogen waarboven geen recht meer op een zorgtoeslag bestaat.

Het jaarlijkse bedrag dat iedere verzekerde vanaf 18 jaar zelf moet betalen voor verleende zorg, voordat hij aanspraak kan maken op zijn basisverzekering. Sinds 2016 bedraagt dit wettelijk verplichte eigen risico 385 euro. Onder andere huisartsenzorg, wijkverpleging en zorg van een verloskundige vallen niet onder het eigen risico.

Niet alleen overheid en zorgverzekeraars streven naar steeds betere kwaliteit van zorg, ook de medische-beroepsgroepen doen dit. Bijvoorbeeld door af te spreken dat een zorgaanbieder een bepaalde verrichting (zoals een borstkankeroperatie) alleen mag doen bij een minimumaantal per jaar.

Bovenop het wettelijk verplichte eigen risico van 385 euro per jaar, kun je er zelf voor kiezen om nog een extra eigen risico te nemen van maximaal 500 euro per jaar. Dit in ruil voor een lagere premie voor de basispolis.

Ook in het buitenland ben je, zij het mét bepaalde beperkingen, gedekt door de polis van je Nederlandse basisverzekering. Die dekking geldt voor alleen spoedeisende hulp overal ter wereld.

Zorgverzekeraars maken afspraken met zorgaanbieders, over de te leveren zorg. Daarbij gaat het om prijs en kwaliteit.

Wie een niet al te hoog inkomen heeft, krijgt van de overheid een financiële compensatie voor de kosten van de basispolis en het verplichte eigen risico. Die toeslag varieert met het inkomen en vermogen en met
de samenstelling van het huishouden. De zorgtoeslag moet je zelf aanvragen, bij de Belastingdienst.

Synoniem (beetje ongelukkig gekozen) voor vergelijkingssites.

De wet (afgekort: Zvw) die sinds 1 januari 2006 o.a. regelt dat iedere inwoner verplicht een basisverzekering moet afsluiten.

Met de pijl rechtsboven ga je naar de volgende pagina. Of ga direct naar de inhoudsopgave.